Een bijzondere vorm van letselschade betreft de gevolgen van medische missers. Dit betreft het gebied van de medische aansprakelijkheid.

Als u meent dat er sprake is van een medische fout dan moet er vastgesteld worden of er wellicht verwijtbaar is gehandeld door uw behandelend arts (o.a. huisarts of medisch specialist) of door het ziekenhuis waar u behandeld werd. Als dit inderdaad is vastgesteld, dus als de aansprakelijkheid voor de medische misser namens de verzekeraar van de betreffende arts of van het betreffende ziekenhuis is aanvaard dan moet daarna worden vastgesteld of de schade die u heeft geleden, nog lijdt en eventueel nog zal lijden in relatie staat tot de medische misser, c.q. tot het vastgestelde verwijtbare handelen van de arts en/of van het ziekenhuis.

Het gaat hierbij om uiterst specialistische materie die niet door iedere belangenbehartiger maar ook niet door iedere medisch adviseur kan worden beoordeeld.

Een voorbeeld dat vaak de revue passeert is het gegeven dat iemand in het ziekenhuis wordt opgenomen en dat per ongeluk het verkeerde been wordt geamputeerd. Dit is een zeer duidelijk voorbeeld waarbij partijen het zeer waarschijnlijk snel eens zullen worden over het feit dat hier verwijtbaar is gehandeld.

In de praktijk is het meestal veel gecompliceerder. Vaak wordt er gesteld dat men “relatief” gezond het ziekenhuis in ging maar dat men er ongezonder of zelfs invalide uit is gekomen. De conclusie die men dan vaak trekt is dat er dus een fout moet zijn gemaakt. Dit is echter maar de vraag.

Het is namelijk goed mogelijk dat er ten gevolge van een behandeling een complicatie optreedt waardoor men blijvende gezondheidsklachten en blijvende beperkingen overhoudt. Als het gaat om een aantoonbare complicatie dan is er meestal geen sprake van medisch verwijtbaar handelen. Meestal omdat een behandelend arts zijn patiënten goed moet voorlichten voor wat betreft de mogelijkheid van bepaalde vaker voorkomende complicaties opdat men eventueel kan afzien van een bepaalde behandeling, als dat gezien de omstandigheden tot de mogelijkheden behoort.

Wordt een patiënt niet goed voorgelicht door de behandelend arts over mogelijke vaker voorkomende complicaties bij een bepaalde behandeling dan heeft deze patiënt niet goed kunnen overwegen of het risico van de beoogde behandeling het wel waard is. In dat geval kan er toch sprake zijn van medisch verwijtbaar handelen, zeker als de complicatie die niet van te voren is verteld, ook daadwerkelijk na de behandeling is opgetreden.

De beoordeling van medische missers, van medisch verwijtbaar handelen, vergt veel tijd. Het gaat namelijk om vaak omvangrijke dossiers. Dit betekent dat het inschakelen van de nodige deskundigen duur is. Er zijn in bepaalde gevallen als u geen of veel te weinig financiële middelen ter beschikking heeft mogelijkheden om in aanmerking te komen voor een subsidie via de Raad voor Rechtsbijstand. Daar weet uw deskundige belangenbehartiger alles van. Als u in aanmerking komt voor een dergelijke subsidie dan kan voor u beoordeeld worden of het haalbaar is om de procedure voort te zetten of niet. Na een dergelijk onderzoek kan er bijvoorbeeld uitkomen dat er sprake is van een opgetreden complicatie en dat het een en ander niet verwijtbaar is. Verder gaan met een procedure wordt dan afgeraden.

Als u niet in aanmerking komt voor een gesubsidieerd haalbaarheidsonderzoek dan zal de belangenbehartiger met u afspreken op welke voorwaarden het initiële onderzoek zal worden gedaan. Gebruikelijk is dat voor dit onderzoek, wat in feite een zelfde haalbaarheidsonderzoek betreft, afspraken worden gemaakt met de cliënt over een vergoeding voor de belangenbehartiger en ook voor de in te schakelen medisch adviseur. Het een en ander hangt onder andere af van de tijd die men aan een dergelijk initieel haalbaarheidsonderzoek zal besteden. Dit hangt onder andere af van de dikte van het medisch dossier. Zonder een dergelijk initieel onderzoek, dus zonder de inschakeling van een terzake deskundige letselschadeadvocaat en zonder de inschakeling van een terzake deskundige medisch adviseur die samenwerkt met de letselschadeadvocaat, kunt u in feite niets beginnen.

Als na het initiële haalbaarheidsonderzoek, al dan niet gesubsidieerd door de Raad van Rechtsbijstand, wordt aangegeven dat een voortgezette procedure zinvol is dan betekent dit dat er behoorlijk wat kosten mee gemoeid zullen zijn en bovendien dat de letselschadeadvocaat en de medisch adviseur u niet kunnen garanderen dat de uitkomst voor u uiteindelijk positief zal zijn.

Er zal veelal gediscussieerd moeten worden met de verzekeraar. In een dergelijke procedure moet er meestal een onafhankelijk deskundige worden ingeschakeld. Er dient overeenstemming te worden bereikt over deze deskundige maar ook over de vragen die gesteld zullen worden aan deze deskundige. Het is dus mogelijk dat de deskundige uiteindelijk aangeeft dat er toch geen sprake is van medisch verwijtbaar handelen, c.q. van een medische misser. Er blijven dus nog behoorlijk wat onzekerheden bestaan. Dergelijke procedures kosten bovendien erg veel tijd.

Als u de financiële middelen heeft voor een dergelijke procedure dan hoeft u geen speciale voorwaarden af te spreken. Veelal heeft men deze financiële middelen niet en dan kan u een voorstel gedaan worden om de procedure voor u te behandelen bijvoorbeeld op basis van een no cure no pay contract. Het is advocaten niet toegestaan dergelijke contracten af te sluiten maar onlangs werd er door een rechter in een bepaald geval een dergelijke constructie geaccepteerd. Andere belangenbehartigers (dus met uitzondering van advocaten) mogen wel contracten aanbieden op basis van no cure no pay.

Er gaan de laatste tijd veel stemmen op om in geval van medische missers de bewijslast om te draaien. Dat wil zeggen dat velen de mening zijn toegedaan dat niet het slachtoffer moet bewijzen dat er door een arts of door een ziekenhuis een fout is gemaakt maar dat de arts of het ziekenhuis moet bewijzen dat er geen fout is gemaakt. Normaal gesproken is het in de letselschade zo dat wie eist (of wie stelt) bewijst. De tijd zal leren of men de bewijslast zal aanpassen.

Zoals ik aan het begin van deze nieuwsbrief heb aangegeven is niet iedere belangenbehartiger, maar ook niet iedere medisch adviseur, gespecialiseerd in het beoordelen van medisch aansprakelijkheid, c.q. van medische missers.

Op de website is een nieuwe rubriek opgenomen: de “stelling van de maand”. Elke maand publiceren we op de website een "stelling van de maand". U kunt aangeven of u het eens of oneens bent met de gepubliceerde stelling. Ook heeft u de keuzemogelijkheid "geen mening". Tevens kunt u uw keuze beargumenteren.

De informatie die op deze manier via de stelling wordt verzameld, wordt gebruikt als input voor de informatievoorziening via de website. De uitkomsten kunnen aanleiding zijn om over nieuwe onderwerpen of thema's te publiceren of er in de nieuwsbrief aandacht aan te besteden.

Uw mening is dus van belang.

Doe daarom mee met de stelling van deze maand en geef uw mening!

Via de website is een gratis manifest te downloaden met belangrijke tips en adviezen voor het letselschadeslachtoffer. Met dit manifest kunt u weloverwogen beslissen hoe u zich wilt laten bijstaan als letselschadeslachtoffer of hoe u een letselschadeslachtoffer in uw omgeving kunt laten bijstaan.

Heeft u vragen, opmerkingen, of suggesties voor deze nieuwsbrief of de website?

Ik hoor het graag!!

Welke informatie vindt u nuttig? Waar wilt u meer over weten? Vertel het me via het contactformulier op de website.

Als u deze nieuwsbrief informatief vindt, doe dan een collega of relatie en mij een plezier en stuur hem door.

Als u deze nieuwsbrief van een collega of relatie doorgestuurd hebt gekregen en als u de nieuwsbrief ook wilt ontvangen dan kunt u zich hier inschrijven.

Met vriendelijke groet,