Roy (fictieve naam) 20 jaar oud gaat met vrienden een avond stappen. Er wordt een BOB geregeld en men gaat met de auto op pad. De BOB wordt echter ziek en kan niet terugrijden. Iemand uit de vriendengroep geeft aan dat hij wel zal rijden. Zo gezegd zo gedaan.
De bestuurder rijdt dusdanig hard op de snelweg dat de macht over het stuur wordt verloren. De auto raakt de vangrail en slaat meerdere malen over de kop. Roy wordt de auto uitgeslingerd en komt terecht op de vluchtstrook. Hij is zwaar gewond en in coma. Hij wordt met de traumahelikopter vervoerd naar een academisch ziekenhuis. Daar wordt vastgesteld dat er sprake is van zeer ernstig en divers letsel. Er is sprake van verschillende botbreuken, van een hersenkneuzing op meerdere plaatsen en van een aantal hersenbloedingen.
Client wordt in de volgende dagen meerdere malen operatief behandeld voor de vele botbreuken en er wordt ook operatief een drukmeter geplaatst in de schedel om inklemming te voorkomen, tevens wordt één van de hersenbloedingen ontlast. Door de schedel te openen en een drukmeter te plaatsen voorkomt men dat de druk in de schedel vanwege de diverse kneuzingen waardoor er vocht ophoopt in de schedel dusdanig oploopt dat men er aan dood kan gaan. Dat zou bij inklemming het geval kunnen zijn.
Client wordt langdurig verpleegd op de Intensive Care. Hij blijft nog geruime tijd in coma, deels omdat de behandelend artsen cliënt ook in coma wilden houden. Na enkele weken wordt Roy overgeplaatst naar een gewone verpleegafdeling in het ziekenhuis. Roy komt weer uit coma en dan blijkt dat hij vanwege het zeer ernstig hersenletsel zeer waarschijnlijk nooit meer de oude zal worden. Hij kan niet meer praten, hij heeft last van geheugenstoornissen, hij heeft last van het zich moeten concentreren, hij kan het mentale tempo niet meer bijbenen en zo zijn er op cognitief gebied nog veel meer problemen.
Lichamelijk gaat het vanwege de verschillende botbreuken ook niet goed. Roy kan alleen verplaatst worden in een rolstoel. Hij kan zichzelf niet verzorgen en hij moet dus steeds geholpen worden bij diverse dagelijkse bezigheden (o.a. wassen, aankleden en toiletbezoek).
In het ziekenhuis wordt een aanvang gemaakt met de revalidatie. Er wordt slechts geringe vooruitgang geboekt. Als er medisch gezien een stabiele situatie is ontstaan wordt Roy eerst overgeplaatst naar een revalidatiecentrum waar hij meerdere maanden wordt opgenomen om klinisch verder te kunnen revalideren. Ook nu wordt er slechts geringe vooruitgang geboekt en Roy wordt overgeplaatst naar een verpleeghuis. Het is dan de vraag of hij daar permanent zal moeten blijven of dat hij naar een aangepaste eigen woning zal kunnen met de nodige dagelijkse ondersteuning.
Door het ongeval is Roy niet meer in staat om zijn eigen werk te doen en ook ander werk is niet meer mogelijk. Dit betekent dat hij vanwege het ongeval volledig arbeidsongeschikt is geworden. Dit zal door het UWV, de instantie die de arbeidsgeschiktheid beoordeelt, worden bevestigd. Ook is hij voor activiteiten in het dagelijks leven (ADL) niet zelfstandig (hij moet bijvoorbeeld geholpen worden met wassen, aankleden en met het naar het toilet gaan) en is hij niet meer in staat om werkzaamheden in en om het huis te verrichten. Sporten is ook niet meer mogelijk en sociale contacten zijn ook zeer beperkt, omdat Roy een ernstige en blijvende hersenbeschadiging heeft opgelopen.
Roy zijn belangen worden behartigd door een belangenbehartiger en die moet de diverse schadeposten in kaart brengen. Als er sprake is van een medisch stabiele situatie, dat wil zeggen dat er op korte termijn geen duidelijke veranderingen meer worden verwacht, dus geen duidelijke verbetering maar ook geen duidelijke verslechtering, dan kan door een onafhankelijk onderzoek te verrichten door een neuroloog en een orthopedisch chirurg worden beoordeeld welk blijvend letsel er is, hoe dit vertaald kan worden in een percentage invaliditeit, welke blijvende beperkingen dit met zich meebrengt, of er in de toekomst een verslechtering zal zijn en wat die verslechtering zou kunnen inhouden, en wat de toekomstverwachting is.
Verder is van belang om de diverse beperkingen in kaart te brengen en wat er mogelijk aan voorzieningen noodzakelijk zal blijken te zijn. Te denken valt in ieder geval aan een elektrische rolstoel, een gewone rolstoel, eventueel een aangepaste eigen woning waarbij alle zorg die dan noodzakelijk is ook geregeld moet worden, fysiotherapie, logopedie en begeleiding bij het verwerken. Roy moet met nog veel meer geholpen worden.
In dit geval is er in de toekomst ook nog een vergrote en reële kans op slijtage van diverse gewrichten, omdat er meerdere botbreuken waren die voor een deel operatief moesten worden behandeld en die ook tot in diverse gewrichten doorliepen. Er is ook osteosynthesemateriaal gebruikt (o.a. platen en schroeven) en mogelijk moet een deel van dit materiaal in de toekomst nog worden verwijderd. Als dergelijke ingrepen met complicaties gepaard gaan, en iedere operatieve ingreep kan met complicaties gepaard gaan, dan moeten de gevolgen van deze eventuele complicaties ook worden vergoed omdat zij dan ook het gevolg zijn van het ongeval. Te denken valt aan bloedingen, infecties, trombose en embolieën, maar ook kunnen er problemen ontstaan vanwege de narcose. Treedt er later inderdaad slijtage op van gewrichten dan betekent dit dat Roy nog meer invalide is en nog meer beperkt zal zijn.
De schade die Roy lijdt, kan dus niet meteen volledig worden geregeld. Ook toekomstige schade moet t.z.t. geregeld kunnen worden. Toekomstige schade is niet te overzien.
Wenst u een soortgelijke casus aan mij ter beoordeling voor te leggen, dan kunt u contact met mij opnemen.
Van Casus 2 naar pagina casuïstiek
© Letselschade-expert.com
Alle rechten voorbehouden
Marco Blom
Arts/medisch adviseur
Specialist in letselschade
Postbus 19227
3501 DE Utrecht